Przez wiele lat akumulatory niklowo-kadmowe był jedyną odpowiednią baterią do urządzeń przenośnych, od komunikacji bezprzewodowej po przetwarzanie mobilne.

Baterie niklowo-wodorkowe i litowo-jonowe pojawiły się na początku lat dziewięćdziesiątych i zyskały akceptację klientów. Dzisiaj litowo-jonowe baterie są najszybciej rozwijającą się i najbardziej obiecującą technologią akumulatorów. Lit jest najlżejszym ze wszystkich metali, ma największy potencjał elektrochemiczny i zapewnia największą gęstość energii w stosunku do masy. W 1991 roku firma Sony Corporation wprowadziła na rynek pierwszą baterię litowo-jonową. Inni producenci poszli szybko w ich ślady. Gęstość energii litowo-jonowej jest zwykle dwa razy większa niż w przypadku standardowego akumulatora niklowo-kadmowego. Istnieje potencjał wyższych gęstości energii. Charakterystyki obciążenia są dość dobre i zachowują się podobnie do niklu-kadmu pod względem rozładowania. Wysokie napięcie ogniwa wynoszące 3,6 V pozwala na konstrukcje akumulatorów z tylko jednym ogniwem. Większość współczesnych telefonów komórkowych działa na jednej komórce. Bateria na bazie niklu wymagałby trzech ogniw 1,2 wolt połączonych szeregowo. Ponadto baterie litowo-jonowe powodują mniejsze szkody w środowisku podczas utylizacji, niż inne rodzaje akumulatorów.

Akumulator litowo-jonowy wymaga niewielkiej konserwacji, co jest zaletą, której większość innych chemikaliów nie może zapewnić.

Brak pamięci i zaplanowane rozładowanie do końca nie jest wymagane, co sprawia, że ogniwa litowo jonowe dobrze nadają się do nowoczesnych zastosowań. ogniwa litowo-jonowe powodują niewielkie szkody przy ich usuwaniu. Producenci stale ulepszają akumulator litowo-jonowy. Nowe i ulepszone kombinacje chemiczne są wprowadzane co około sześć miesięcy. Przy tak szybkim postępie trudno jest ocenić, jak szybko zrewidowana bateria starzeje się. Jeśli wymagane jest wąskie opakowanie, pryzmatyczne ogniwo litowo-jonowe jest najlepszym wyborem. Ogniwa te są droższe pod względem zmagazynowanej energii.